Taniec jest jedną z najbardziej naturalnych form ludzkiej aktywności, niosącą z sobą wiele korzyści - jak choćby ta, że jest to najlepszy i najprostszy sposób zawierania znajomości i nawiązywania kontaktów towarzyskich. A także wiele innych korzyści:

• cudowny, delikatny i jednocześnie gruntowny sposób na gimnastykowanie swojego ciała;
• rozwija koordynację ruchową;
• zapewnia dobrą sylwetkę, bez względu na wiek;
• wzmacnia ciało i daje radość życia;
• uczy obycia towarzyskiego;
• pozwala czuć się młodo i być nowoczesnym;
• jest jednym z niewielu hobby, które pary lub przyjaciele mogą uprawiać razem;
• jest umiejętnością cenioną w towarzystwie;
• rozwija pewność i wiarę w siebie;
• można uprawiać go mając 5 lat i cieszyć się nim nadal mając 95 lat!

Dawno też udowodniono: to doskonałe lekarstwo na wiele dolegliwości. Terapia tańcem, wymyślona w Stanach Zjednoczonych jeszcze w latach 40, jest dziś powszechnie stosowana. A jej "filozofia" sprowadza się do tego: ciało nigdy nie kłamie i zawsze wiernie wyraża emocje. Okazało się, ze osoby mające różne problemy psychiczne, poprzez taniec mogą właśnie łatwiej postrzegać innych ludzi, nawet siebie samych. Pacjent, który musi dobrać ruch do określonej muzyki, może w ten sposób wyrazić, a więc i poznać, swoje lęki, problemy. Terapia tańcem uczy zachowań, które na co dzień wywołują strach. Taniec, a więc ruch, to poza wszystkim sposób na zachowanie młodości. Taki rodzaj aktywności lekarze zalecają ludziom starszym: kiedy wirują na parkiecie - ich mięśnie wykonują, jak wspomniano, kawał naprawdę dobrej "roboty", nie mówiąc o pobudzeniu kory mózgowej. To z kolei służy utrzymaniu sprawności intelektualnej. Taniec jest przy okazji doskonałym sposobem na odreagowanie stresu, wyładowanie nagromadzonej agresji, napięcia. Zwłaszcza panie, które zaczęły tańczyć, często twierdzą, że lepiej czują własne ciało i ładniej się poruszają. Panowie zaś stają się pewniejsi. Nie bez powodu też najczęściej tańczy się późną porą wieczorową, kiedy łatwiej możemy odkryć nasze "ja", to bliższe emocjom i pragnieniom, na co dzień tłumionym przez pracę, naukę.

Kto nie chce, czy nie lubi tańczyć, jest po prostu zablokowany psychicznie. Taki opór można jednak przełamać dzięki ćwiczeniom, trzeba tylko próbować się odblokować. Strach przed tańcem da się pokonać np. przez częste słuchanie muzyki. Trzeba też polubić zabawę. Co ważne - gdy jesteśmy na parkiecie i tańczymy, wtedy nic innego się nie liczy. Wszystkie problemy zostawiamy za drzwiami. Jest tylko taniec. Zatem mamy pretekst, aby uciec od problemów dnia codziennego. Najłatwiej zaś i najszybciej można się nauczyć tańców dyskotekowych i prostych tańców towarzyskich, takich jak cza-cza czy walc angielski. Naprawdę nie ma takiej osoby, która by nie mogła i nie potrafiła tego opanować przynajmniej w podstawowym zakresie.

Przychodzą dla bycia razem, trafiają się narzeczeni przed weselem, uczniowie przed studniówką, zakochani przed karnawałem. W każdym mieście są szkoły tańca, gdzie profesjonalni tancerze pokażą "jak to się robi". I nie ma żadnej bariery wiekowej.

Najważniejsze są związki tańca z erotyzmem. Był on zawsze metaforą zalotów. Tę funkcję spełnia i dziś, choć nie zawsze sobie zdajemy z tego sprawę. Wiele osób traktuje taniec wyłącznie jak niewinną, pozbawioną podtekstów, rozrywkę. Tymczasem to w tańcu możne przecież wyrazić swoje uczucie, nastrój. Przy nastrojowych rytmach zakochani mogą się do siebie czule przytulić, szeptać do ucha, zapomnieć o całym świecie. Parkiet daje "przyzwolenie" na to, by bez skrępowania wyrazić swoje emocje, namiętności w miejscu publicznym. I nikogo nie zgorszy wtedy miłosny uścisk, przeciwnie - byłoby czymś nienaturalnym, gdyby romantyczna melodia nie prowokowała go.

Inaczej jest w młodzieżowych dyskotekach. Tu każdy sam sobie... partnerem, wszystkie wygibasy dozwolone. Najważniejsza zaś jest zabawa, nastrój, poczucie humoru.

Wśród milionów ludzi na całym świecie lubiących tańczyć, jest wielu, którzy są żywo zainteresowani uczestnictwem w turniejach tańca towarzyskiego. Forma ta pociąga ludzi, którzy kochając taniec mają potrzebę pokazania swoich umiejętności i talentów w bezpośredniej rywalizacji z innymi parami na parkiecie tanecznym. Ludzie ci tańczą nie tylko dla własnej satysfakcji, ale także aby zyskać uznanie w oczach publiczności i sędziów powołanych do wyłonienia najlepszej pary. Taniec turniejowy zawiera w sobie cechy ,,show businesu'' co powoduje, że w konsekwencji nowe elementy, takie jak jakość wykonania, muzyczna interpretacja i oddanie charakteru tańca stają się bardzo ważne.